Przez większość XIX wieku przed wybuchem I wojny światowej funt był wyceniany delikatnie poniżej 5 USD. W wyjątkowych przypadkach podczas wojny secesyjnej w USA funt tymczasowo wzrastał do 10 USD. Przed I wojną światową ponad 60% światowego długu było w funtach szterlingach. Taki stan rzeczy przytrzymał się do początku lat dwudziestych XX wieku, a w 1944 r. wraz z koncepcją systemu monetarnego Bretton Woods (powiązanie dolara ze złotem, co sprawi, że stanie się nieoficjalną rezerwą świata), funt szterling w stosunku do dolara wyceniał się 1 GBP: 4,03 USD.
W 1971 r. funt został płynną walutą, ponieważ system Bretton Woods powoli przestawał działać. W tym samym czasie dolar amerykański zaczął się wahać, a USA postanowiły porzucić standard złota.
Ponieważ funt mógł swobodnie unosić się w stosunku do dolara, jego wartość nominalna z czasem spadała, co sprawiło, że ludzie wierzyli, że funt stopniowo słabnie. Jednak biorąc pod uwagę inflację, pojawia się nieco inny obraz. Badania przeprowadzone przez profesor Elrę Dimson, profesora Paula Marsha i dr Mike’a Stauntona z London Business School pokazują, że po II wojnie światowej łączenie się w pary w rzeczywistości nie uległo zmianie.
W najnowszej historii istnieją dwa przypadki załamania się GBP / USD, czyli kiedy funt stracił na wartości względem dolara lub dolar wzrósł względem funta.
Istnieje wiele czynników, które wpływają na obie waluty poszczególnie i na wzajemne relacje w perspektywie długoterminowej. Zmiany m.in. w: PKB, zatrudnieniu, stopach procentowych, inflacji i zmianach politycznych w gospodarce narodowej zostaną odzwierciedlone w odpowiedniej walucie.
Polityka pieniężna jest jednym z najważniejszych czynników wpływających na parę GBP / USD. Komunikacja między bankami centralnymi obu krajów może być jednym z głównych czynników determinujących wartość pary walutowej. British Bank of England co miesiąc zmienia stopę procentową, a Rezerwa Federalna Stanów Zjednoczonych zmienia stopy procentowe osiem razy w roku. Ważnym czynnikiem dla funta w tej chwili jest Brexit. Stosunki Wielkiej Brytanii z UE, będą miały ogromny wpływ w następnej dekadzie.
Teoretycznie możesz wymieniać pary walut 24 godziny na dobę, 7 dni w tygodniu, ale są lepsze czasy na handel GBP / USD, kiedy para jest bardziej zmienna. GBP / USD jest zwykle zajęta od 06:00 do 16:00 (GMT).
GBP / USD jest jedną z czterech „podstaw” rynków walutowych – pod tym rozumiemy pary walutowe o najwyższym dziennym obrocie. Ponadto, jest to jedna z najstarszych par walutowych na rynku. Osoba może handlować GBP / USD na podstawie umowy Forex lub, alternatywnie, może handlować CFD dla określonej pary walut i spekulować na różnicy cen.
CFD jest instrumentem finansowym, zwykle między brokerem a inwestorem, gdy jedna strona zgadza się zapłacić drugiej różnicę wartości zabezpieczenia między początkiem a końcem transakcji. Możesz utrzymać długą pozycję (pod warunkiem, że cena wzrośnie) lub krótką pozycję (pod warunkiem, że cena spadnie). Jest to uważane za inwestycję lub transakcję krótkoterminową, ponieważ kontrakty CFD są zwykle stosowane przez ograniczony czas.
Na przykład, aby handlować GBP / USD za pomocą kontraktów CFD, rozważaj kierunek aktywów bazowych. Jeżeli uważasz, że funt wzrośnie, otwórz długą pozycję, kupując kontrakty CFD. Jeżeli uważasz, że funt straci swoją wartość w stosunku do dolara amerykańskiego, otwieraj krótką pozycję, sprzedając kontrakty CFD.