Unia Europejska obejmuje 28 krajów. Spośród nich w 19 państwach euro jest prawnym środkiem płatniczym.
Euro nie ma własnej rezerwy złota; jego wartość jest regulowana przez podnoszenie lub obniżanie stóp procentowych. EUR zależy od kondycji ekonomicznej krajów, w których zostało wprowadzone.
W strefie euro są państwa silne, które nieustannie inwestują aktywa, zmuszając gospodarkę do wzrostu. Słabe kraje z kolei nie inwestują nic, a nawet czasami działają na szkodę waluty.
Taka sytuacja powstała, ponieważ historycznie kraje rozwijały się na różne sposoby: system kapitalistyczny, konsekwencje wojen, zasoby wewnętrzne – wszystko to i wiele więcej miało wpływ na kształtowanie się gospodarek.
Aby określić siłę waluty, należy wziąć pod uwagę stopę bezrobocia, procent wzrostu cen, PKB, dług zewnętrzny i wskaźnik konsumpcji. Wszystkie te wskaźniki wpływają na gospodarkę określonego kraju. Łączne wyniki wszystkich krajów stosujących euro będą miały wpływ na tę walutę.
Wpływowe państwa utrzymują euro na wysokim poziomie. Wśród takich krajów są m.in. Niemcy, Francja, Włochy. Kwotowanie waluty zależy bezpośrednio od sytuacji gospodarczej tych krajów.
Kraje Europy Wschodniej wchodzące w skład UE zajmują miejsca postronne. Deficyt we własnej gospodarce wymusza je do wykorzystania wspólnego budżetu.
Te okoliczności były przyczyną kryzysu gospodarczego Europy w 2016 r. W 2019 r. gospodarka UE wykazuje zerowy wzrost, co jest złym wskaźnikiem ogólnej kondycji i nie wróży dobrych perspektyw dla euro.
Rozwiązaniem tej sytuacji zajmuje się Europejski Bank Centralny z siedzibą we Frankfurcie nad Menem. W pierwszy czwartek każdego miesiąca, z wyjątkiem stycznia, odbywa się spotkanie dyrektorów, na którym są podejmowane decyzje w sprawach finansowych.
Na konferencji prasowej prezes EBC ogłasza decyzje. Dość często nie pokrywają się one z prognozami ekspertów, ale desperackie czasy wymagają desperackich czynów. W tej chwili kurs wymiany wynosi 4,28 zł za 1 euro.
Polska nie przyjęła euro, zachowując swoją walutę. Polski złoty jest wspierany przez krajowe rezerwy złota, z których kraj korzystał od 2015 roku. Dopiero w 2019 r. Centralny Bank Polski kupił około 100 ton złota, co umocniło walutę narodową.
Mimo wszystko polski złoty wciąż pozostaje słabą walutą. Kraj nie posiada złóż mineralnych, własnej ropy lub gazu.
Ma dobrze rozwiniętą turystykę, przemysł lekki i rolnictwo. PKB reprezentowany jest przez żywność i towary konsumpcyjne. Napływ środków zależy od popytu na te produkty i eksportu.
Złoty charakteryzuje się znacznymi skokami wartości, czasem mogą one przekroczyć tysiąc punktów. Przyciąga to traderów, którzy potrafią czerpać korzyści z takich sytuacji.
Niepopularna wcześniej para walutowa EUR / PLN zyskała zainteresowanie po zakupie złota przez Polskę. Uzupełnienie zapasów metalu szlachetnego uznano za próbę wzrostu gospodarczego na tle niestabilnej sytuacji w Europie. A złoty faktycznie umocnił się wobec euro.
Około 30% polskiego PKB eksportowano do Niemiec, które są głównym partnerem handlowym kraju. Spowolnienie gospodarki Niemiec natychmiast wpłynęło na złoty, który zaczął słabnąć w stosunku do euro.
Dla doświadczonego inwestora wszystkie te sytuacje są przewidywalne. Po gwałtownym wzroście następuje spadek, po którym pozycje ponownie rosną. Monitorując sytuację w Niemczech oraz obserwując decyzje Centralnego Banku Niemiec, można łatwo przewidzieć kolejny ruch złotego.
Doświadczony gracz giełdowy musi rozumieć, jak zmieniają się warunki rynkowe i od czego zależą. Pomoże to dokładniej przewidzieć rozwój wydarzeń. Zaleca się otwieranie zleceń w perspektywie krótko- i średnioterminowej.