Norwegia posiada dość silną gospodarkę. Pomija wiele krajów europejskich pod względem PKB. Waluta krajowa Norwegii należy jednak do niestabilnych jednostek monetarnych. Aby lepiej zapoznać się ze szczegółami, przypomnijmy jej historię.
Po raz pierwszy koronę wprowadzono do obrotu w roku 1875. W tamtych czasach Norwegia przystąpiła do Skandynawskiej Unii Walutowej. Datą powstania unii uważa się 1873 rok. Ta organizacja istniała dość długo. Oficjalnie przestała istnieć po zakończeniu II wojny światowej.
NOK składa się ze 100 ore (w l. mn. i poj.). Monety były wykonywane z różnych stopów. Wśród nich były złoto, brąz i srebro. Najmniejsze monety były brązowe. Ze srebra wybijano pieniądze o wartości nominalnej od 10 do 50 ore, a także 1 i 2 korony. 10 i 20 koron wybijano ze złota. Monety o nominale 2 korony istniały do 1917 r. 1 i 2 ore zostały wycofane z obrotu dopiero w 1972 r. Wycofanie monet 10 i 20 ore trwało do 1992 r. Pierwsze banknoty papierowe pojawiły się w 1877 r. Ich nominał był następujący: 1000, 500, 100, 50, 10 i 5 koron. Po pewnym czasie banknoty 5 i 10 NOK zastąpiono monetami.
Norwegia używała złotego standardu w swoim systemie monetarnym bardzo długo. Kraj przejął system jamajski znacznie później niż w inne kraje europejskie. Sukces tego państwa wynika z wydajnego systemu bankowego i sprawnego zarządzania majątkiem państwowym. Gospodarka Norwegii jest zróżnicowana. Większość dużego przemysłu koncentruje się w rękach państwa.
USD / NOK to para walutowa, która pokazuje wartość dolara amerykańskiego wyrażoną w koronach norweskich. Gospodarki obu krajów mają absolutnie nieporównywalne rozmiary. Ponadto należy rozumieć, że USD pierwotnie rozwijał się zgodnie z klasycznym modelem. Korona norweska miała zupełnie inną ewolucję.
USD jest główną walutą rezerwową. Większość płatności międzynarodowych przebiega w tej walucie. Obecnie USD jest najbardziej płynną walutą na rynku Forex. Tylko euro może konkurować z dolarem amerykańskim. Polityka pieniężna w USA jest regulowana przez Fed. Ta organizacja ma prawo zmienić wartość podstawowej stopy procentowej i podjąć inne działania mające na celu wsparcie dolara amerykańskiego.
Norweska gospodarka jest w dużej mierze zależna od cen towarów. Notowania ropy naftowej szczególnie wpływają na USD / NOK. Norwegia jest największym eksporterem „czarnego złota” w Europie i na świecie.
Wszelkie zmiany notowań ropy naftowej natychmiast odzwierciedlają się na kursie USD / NOK. Wzrost wartości tego surowca ma pozytywny wpływ na koronę norweską. Spadek cen ropy negatywnie wpływa na NOK. Korona norweska jest walutą peryferyjną. Ponadto w okresach dużej zmienności USD / NOK wielu inwestorów przenosi swoje aktywa na inne waluty. Taka sytuacja osłabia koronę norweską jeszcze bardziej.
Aby skutecznie handlować tym instrumentem finansowym, należy stosować techniki analizy zarówno fundamentalnej, jak i technicznej. Szczególną uwagę należy zwrócić na ceny ropy naftowej, bezrobocie, PKB oraz wartość stóp procentowych obu krajów.